In 2012 liep ik Vlieland in voorbereiding op mijn allereerste marathon, die van Amsterdam uiteraard. Gisteren een reprise. Het werd een lange en mooie dag…
Ik liep gisteren voor de 2e keer voor het Gasthuis van het AVL-NKI (na de Amerongse Berg trail in juli) en werd vergezeld door Joleen van den Biesen, manager van het Gasthuis. Dat ik het Gasthuis heb opgenomen als goede doel van de 18 SuperHalfs behoeft enige toelichting.
Joleen ken ik via het schoolplein. Haar Pien en mijn Tobias zaten bij elkaar in de klas. Wanneer je kinderen naar de middelbare school gaan ben je gelijk schoolpleinouder af en de meeste ouders zien elkaar nooit meer. Zo is het bij ons niet gegaan; we zijn bevriend geraakt en gebleven en ook Tobias en Pien zien elkaar nog steeds.
Ik vernam dat het Gasthuis onder de bezielende leiding van Joleen stond en toen ik eenmaal in behandeling was van het AVL was een loopje naar het Gasthuis dan ook snel gemaakt. Ik kwam er regelmatig voor een praatje en een hart onder de riem. De sfeer was er prettig en er was alle ruimte om mijn nood te klagen. Ik heb veel gehad aan de bemoedigende woorden, zeker aan het begin van mijn behandeling toen er nog veel onduidelijk was. Voor mij stond buiten kijf dat als ik geld voor het onderzoek van Dr. Vogel zou inzamelen, ik ook het Gasthuis van het AVL-NKI zou meenemen.
Zo gezegd, zo gedaan.
Joleen, op haar beurt stelde voor mij op een van de lopen te vergezellen. Toen zij zag dat ik op haar geliefde Vlieland zou gaan lopen was de keuze snel gemaakt. ‘We maken er een dagje Vlieland van’, stelde zij kordaat. ‘Weet je dat wel zeker’, was mijn antwoord. Dat wordt dan een hele uitdaging, sowieso om er te komen en bijtijds aan de start te verschijnen. En dan nog de lange thuisreis Joleen vond het geen probleem en het moet gezegd: we hebben ons geen moment verveeld en een bijzonder leuke dag gehad.
Om 7am reden we weg. Werkelijk niemand op de weg. Een prachtig ontwaken van de natuur. Om 9am op de boot naar Vlieland. Op het dek zagen we Sifan Hassan Olympisch kampioen worden en even na half elf sloten KiKa vrienden Kees en Jolanda zich bij ons aan. Voor Joleen, zelf sportief, was het een eerste kennismaking met de hardloopwereld. Kees, in niet al te beste doen (later tijdens het lopen heeft hij zich goed herpakt) liet zich ontvallen dat hij liever naar het strand was gegaan. Ik had ook niet zo’n beste voorbereiding achter de rug (na de Amerongse Berg trail slechts 3x kort gelopen). Jolanda, zoals altijd stoïcijns. Bij haar kun je nooit zien hoe zij zich voelt Niet klagen maar dragen is haar motto. Een veelbetekenende blik van Joleen. ‘Ja zeg ik, dit is het, meer kunnen we er niet van maken’. Joleen gelijk een illusie armer. Ze had gedacht in een semi-topsportklimaat terecht te komen; optimaal geprepareerde lopers in ieder geval. We schaterden het uit van het lachen. Heerlijk die zelfspot.
Hoe dan ook, we zijn gestart. Jolanda voor de 10, Kees en ik voor de 21.1km. Het was warm, vooral het eerste gedeelte in de duinen. Brandende zon, geen zuchtje wind, deed ons bijkans koken. Goed gedronken, veel electrolyten tot me genomen en ook veel moeten wandelen om de hartslag omlaag te brengen. Onderweg werd ik nog aangemoedigd door een AVL arts die mij voor een collega aanzag. Toen ik hem zei dat ik patiënt was viel hij even stil. Het kwam kennelijk niet bij hem op dat ook patiënten voor het AVL kunnen lopen Hij wenste mij veel succes…
Tijdens iedere loop is er wel iemand die continu bij je in de buurt loopt. Aan wie je je optrekt. Die je over de lastige momenten heen helpt. Ik had gisteren twee van dergelijke lopers. Tot een km of 15 een dame die terugkwam van een blessure net als ik Run Walk deed en de laatste 3 kilometer een jonge vrouw met wie ik gezellig babbelend de finish haalde. Zij maakten mijn run een stuk dragelijker. Kees bleek al vroeg sterker te zijn dan ik en ging ze eigen weg.
Geheel illustratief nog een foto gemaakt met Kees en Jolanda onder de finishboog die net toen we er stonden instortte, overeenkomstig de staat waarin we ons op dat moment bevonden want deze loop was door het warme weer heel pittig en heeft zeker zijn tol geeist.
Next: #13: Copenhagen half marathon, 15 september 2024
PS. In het kader van de fundraising voor het Gasthuis van het AVL-NKI is er in samenwerking met Spakler’s Urban Gallery een kunstproject ontwikkeld. 3 (internationale) kunstenaars hebben ieder 6 kunstwerken beschikbaar gesteld. 18 kunstwerken in totaal dus. 18 is het thema van deze campagne. Niet geheel toevallig want 18 is in bepaalde culturen een geefgetal. De kunstwerken zijn voor €100 per stuk verkrijgbaar bij het Gasthuis. Zie bij de foto’s de flyer. Er zijn er al 8 verkocht. De actie loopt tot aan het eind van deze maand.
