#9 (Halfway): Edinburgh Marathon Festival (EMF)
Time half marathon: 2:25
Good cause: Cancer Research UK
Raised: £540.
Met dank aan Patrick & Pascalle, Ad en Gerda, JP Stam, Jeanine, Renate, John, Carin, Janny. Onder de gulle gevers wordt er een etentje voor 2 verloot bij Boi Boi Thai Food.
Rain, Rain, Rain
Onze Airbnb host Jonathan vertrouwde ons toe dat de condities van deze editie van het EMF veruit de slechtste ooit waren: het regende aan een stuk door Jonathan kan het weten: hij heeft aan meer dan 10 edities van de Edinburgh Marathon meegedaan (en alleen deze, nooit een andere marathon)!. Hij had vorig jaar direct nadat hij de marathon gelopen had een startbewijs voor 2024 geregeld. Dat moet anders zit je er regulier naast. Ondanks dat hij slecht was voorbereid besloot hij toch te starten, mede omdat zijn beide Airbnb gasten (een Nieuw-Zeelander en ik) ook aan deze (halve) marathon meededen. Hij had natuurlijk al een startbewijs, eeuwig zonde omdat voorbij te laten gaan… Het voelt een beetje als bij mij in Amsterdam. Als local doe je gewoon aan je eigen event mee. Period.
Ondanks de regen en de kou heb ik veel plezier beleeft aan deze mooie halve marathon. Het was natuurlijk helemaal fijn dat Paulien mee was, mij op het 8 mile punt in Portobello Beach aanmoedigde en me bij de finish opwachtte. Bij dit laatste werd het nog een hele toer om elkaar te vinden maar daarover later meer.
De start in hartje Edinburgh was indrukwekkend. De eerste 2 mile liepen we langs historische hoogtepunten, daarna aan de voet van Arthur’s Seat richting de kust. Bij vlagen striemende regen (vanuit de kust vooral tegen) maar het is zoals de spreuk op de medaille zegt: Great things never came from comfort zones
En groot is mijn uitdaging zeker: 18 halve marathons in 18 maanden lopen (ik ben nu precies op de helft!) om daarnaast een ambitieus inzamelingstraject op poten te zetten: dat gaat met vallen en opstaan. Mooi omte ervaren hoe ik in de Charity Village na afloop van de race gastvrij werd ontvangen in de tent van Cancer Research UK, het doel waarvoor ik in Edinburgh liep. Het geeft mij weer inspiratie om mij voor de komende periode met hart en ziel in te zetten voor onder andere het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis en gasthuis. Begin juni tevens een afspraak bij Wij zijn MIND om hen een cheque te overhandigen wat ik voor hen tijdens drie halve marathons heb opgehaald.
Nu ik op de helft ben wordt het tijd om de balans op te maken. De teller van 18 Marc’s SuperHalfs staat nu op bijna €36.000. Ik wil minstens het dubbele ophalen. Trek de parallel met het aantal keer Alpe d’Huez op fietsen; ik heb nu 2x de berg beklommen. Mijn aspiratie ligt vele malen hoger
Terug naar de race. Omdat ik geen zin had om bij de start te wachten om vanuit mijn toegewezen startvak te vertrekken startte ik redelijk voorin. Ik ging daardoor iets te snel van start. Dat vind ik helemaal niet erg want dan bouw ik gelijk wat marge op. Bij mijl 8 even gestopt voor Paulien die weer en weder dienende trotseerde om mij te komen aanmoedigen. Toen zag ze er al aardig verkleumd uit en dat werd later alleen maar meer
Na de finish beleefden we in eerste instantie niet onze finest moment. Het gebied was te klein om de enorme stroom lopers en toeschouwers op te vangen, er was geen bereik met de mobiele telefoon en mijn kledingtas was ook nog niet gearriveerd. Aanvankelijk konden we elkaar niet vinden. Binnen no time raakte ik onderkoeld. We waren alle twee tot op het bot verkleumd. Gelukkig werden we goed opgevangen bij CRUK en hield een toegeschoven reserve shirt en een zilverfolie deken mij enigszins warm.
Tijdens de spaarzame momenten dat het droog was liepen we langs het strand terug naar Portobello, onderweg de staart van de marathonlopers aanmoedigend. Wat een fijn momentje was dat! En wat heerlijk om deze trip samen met Paulien te beleven. Vandaag kregen we niet cadeau (wij tegen de condities) maar we hebben er het beste van gemaakt. En dat was bijzonder veel
